ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ MUNDOBASKET

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΙ… ΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ. Ο ΜΑΟ, Ο ΤΙΤΟ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΥΤΣΟΦ. Ο ΤΥΦΩΝΑΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ Ο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΚΑΛΗ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΉΘΗΚΕ ΠΟΛΥ.

Eυχάριστες αναμνήσεις ξυπνούν στην Ελλάδα οι διοργανώσεις του Μουντομπάσκετ. Η Εθνική μας από το 1986 που πραγματοποίησε την πρώτη εμφάνιση της στο θεσμό μέχρι το 2006, μας έκανε υπερήφανους με τις πολλές σελίδες δόξας που έχει γράψει. Αν και η πρεμιέρα στο τουρνουά της Τουρκίας ξεκινάει με «σύννεφα» από τις ποινές που έριξε η ΦΙΜΠΑ, τα παιδιά του Γιόνας Καζλάουσκας έχουν τη δυνατότητα να μας κάνουν να ζήσουμε μεγάλες στιγμές, και γιατί όχι, να μας βγάλουν στους δρόμους όπως τότε στην Ιαπωνία, μετά την επική πρόκριση κατά των Αμερικανών.

Πίστη και πάθος χρειάζεται και με την επιστροφή των Σχορτσιανίτη-Φώτση, θα μπει το νερό στο αυλάκι και να ζήσουμε το δικό μας παραμύθι θριάμβων στη γειτονική χώρα!






Αρχόντισσα Σερβία




Η άλλοτε ενωμένη Γιουγκοσλαβία είναι η «βασίλισσα» του Μουντομπάσκετ. Η μεγάλη των «Πλάβι» σχολή σε 14 τουρνουά μπάσκετ κατόρθωσε να πάρει πέντε χρυσά (1970, 1978, 1990, 1998, 2002). Ακολουθεί η πρώην Σοβιετική Ένωση με τρία χρυσά (1967, 1974, 1982).



Οι ΗΠΑ συνεχίζουν τον...χορό με τρία, αλλά μην ξεχνάμε ότι για πολλές διοργανώσεις κατέβαζαν ομάδες με παίκτες από κολλέγια, στρατιώτες και εργάτες. Ένα και μοναδικό χρυσό μετάλλιο έχει η τωρινή κάτοχος Ισπανία.



Οι θέσεις της Ελλάδας



Η δεύτερη θέση στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας (2006) ήταν ό,τι καλύτερο έχει πετύχει μέχρι τώρα η Εθνική μας σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά και τις αμέσως προηγούμενες διοργανώσεις είμαστε στην πρώτη τετράδα. Με εξαίρεση το 2002 που δεν πήγαμε, ενώ τερματίσαμε τέταρτοι το 1998 στην Αθήνα, τέταρτοι το 1994, έκτοι το 1990 και δέκατοι το 1986 στην παρθενική μας έμφάνιση.



1950 – ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ (ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ): Χωρίς περιορισμό χρόνου στις επιθέσεις!



Το 1950 η παγκόσμια ομοσπονδία μπάσκετ αποφάσισε την οργάνωση του πρώτου Παγκοσμίου πρωταθλήματος στην Αργεντινή.



Στη διοργάνωση εξαιτίας της εξαθλίωσης από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο πήραν μέρος δέκα ομάδες, ενώ το Μπουένος Άιρες ήταν η ιδανική πόλη διεξαγωγής αφού δεν την είχε αγγίξει ο πόλεμος. Οι ομάδες πήραν μέρος από την κατάταξη των διαφόρων πρωταθλημάτων το 1949. Οι αγώνες έγιναν στο θρυλικό «Λούνα Παρκ» του Μπουένος Άιρες!



Οι αγώνες είχαν παιδικά σκορ ενώ οι ομάδες κρατούσαν την μπάλα όσο ήθελαν αφού δεν υπήρχε κανονισμός 30 δευτερολέπτων! Στα κυριότερα γεγονότα του πρωταθλήματος ήταν η επεισοδιακή νίκη των γηπεδούχων επί της Βραζιλίας με 40-35!



Ισπανία και Γιουγκοσλαβία δεν αγωνίστηκαν αφού οι « πλάβι» του μετέπειτα γ.γ. της ΦΙΜΠΑ, Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, αποχώρησαν για πολιτικούς λόγους. Ήταν το πρώτο παιχνίδι που κρίθηκε στα χαρτιά. Το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε μέσα σε αποθέωση η Αργεντινή η οποία νίκησε στον άτυπο τελικό τις ΗΠΑ με 64-50 ενώ τρίτη ήταν η Χιλή.



Μέσα στον ενθουσιασμό της η κυβέρνηση έδωσε πριμ στους παίκτες , το οποίο απαγορευόταν εκείνη την εποχή επειδή οι ήταν ερασιτέχνες. Αποτέλεσμα η ΦΙΜΠΑ να τιμωρήσει τους παίκτες Αργεντινούς με ισόβιο (είπε τότε) αποκλεισμό.



1954 – ΒΡΑΖΙΛΙΑ (ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΙΡΟ): Πρωταθλητές οι Αμερικανοί με… εργάτες και φαντάρους!



Στη Βραζιλία έγινε το δεύτερο Μουντομπάσκετ της ιστορίας με τους γηπεδούχους να χρησιμοποιούν ως έδρα το αχανές «Μαρακαζίνιο» χωρητικότητας 40 χιλιάδων θεατών. Τη διοργάνωση μποϊκοτάρισαν οι ανατολικές χώρες οι οποίες δεν είχαν διπλωματικές σχέσεις με τη βραζιλιάνικη κυβέρνηση.



Έτσι στο Ρίο δεν ταξίδεψαν Σοβιετική Ένωση, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, όχι όμως και η Γιουγκοσλαβία που μετείχε. Οι Αμερικανοί κατέβασαν ομάδα από εργάτες και φαντάρους!



Επίσης εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η επαναφορά της μπάλας από πλάγια όταν δεν έχει μπει καλάθι!



Η Βραζιλία και οι ΗΠΑ ήταν οι δύο ομάδες που έφτασαν στον τελικό. Μάλιστα οι Αμερικανοί δεν ήθελαν να κατεβούν λόγω του κόσμου και ζήτησαν έκτακτα μέτρα ασφαλείας. Τελικά οι φιλοξενούμενοι έκαναν περίπατο με 62-41 δημιουργώντας σοκ και γκρίνια στους γηπεδούχους!



1959 – ΧΙΛΗ (ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ): Άνω κάτω με παρέμβαση… Μάο!



Στο τρίτο Μουντομπάσκετ η πολιτική αναμείχθηκε τόσο πολύ ώστε αλλοίωσε την μορφή των αγώνων και παραλίγο να σταθεί μοιραία για το μέλλον του θεσμού. Τη διοργάνωση είχε αναθέσει η ΦΙΜΠΑ στη Χιλή, αλλά ένα μήνα πριν από τους αγώνες τίποτα δεν ήταν έτοιμο. Έτσι οι αγώνες πήραν μετάθεση για έξι μήνες, ενώ αμερικανική εταιρεία κατασκεύασε το κεντρικό γήπεδο των αγώνων χωρητικότητας 30 χιλιάδων θεατών!



Η Σοβ. Ένωση ήταν το μεγάλο φαβορί για το χρυσό αφού με ηγέτη τον γίγαντα Γιαν Κρούμινς νίκησε στην σειρά Βραζιλία, ΗΠΑ, Βουλγαρία. Στους αγώνες πήρε μέρος και η Ταιβάν με την ονομασία... Κίνα. Το γεγονός αυτό εξόργισε τον ηγέτη της Κίνας τον Μάο ο οποίος ζήτησε από τον πανίσχυρο τότε γ.γ. του Κρεμλίνου Νικίτα Χρουτσόφ να μην κατέβουν στον αγώνα οι Ρώσοι.



Ο Χρουτσόφ έδωσε εντολή και η ομάδα δεν έπαιξε προκαλώντας αγωνιστικό χάος. Το ίδιο έγινε αργότερα και με την Βουλγαρία, σύμμαχο τότε του καθεστώτος. Ο γ.γ της ΦΙΜΠΑ Ουίλιαμς Τζόουνς μηδένισε τους Σοβιετικούς και τη Βουλγαρία και τους κατέταξε στην 5η και 6η θέση αντίστοιχα. Το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε η Βραζιλία η οποία στον άτυπο τελικό νίκησε 81-67 τις ΗΠΑ. Οι Χιλιανοί άνευ αγώνα κατέκτησαν το χάλκινο ενώ υπέβαλαν αγωγές στους Ρώσους για τους αγώνες που δεν έδωσαν!



1963 – ΒΡΑΖΙΛΙΑ (ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΙΡΟ): Τριήμερα βραζιλιάνικα πανηγύρια



Το 1963 οι Φιλιππίνες που αρχικά είχαν αναλάβει την διοργάνωση , την έκριναν ασύμφορη οικονομικά και με διάφορα τεχνάσματα υποχρέωσαν την Φιμπα να αναθέσει τους αγώνες και πάλι στην Βραζιλία που είχε την υποδομή από το 1954. Οι Βραζιλιάνοι με σπουδαία ομάδα και με την βοήθεια του κόσμου κατόρθωσαν να κάνουν ιστορικές νίκες κόντρα στην Γιουγκοσλαβία με 90-71 και 90-79 την Σοβ. Ένωση και 85-81 τις ΗΠΑ και πήραν δίκαια το χρυσό, ενώ για τρεις μέρες οι καριόκας πανηγύριζαν στους δρόμους. Στον άτυπο μικρό τελικό ο Ραντιβόι Κόρατς με 32 πόντους οδήγησε σε νίκη-ρεβάνς τους Γιουγκοσλάβους επί των Ρώσων με 69-67 τους Ρώσους και πήραν το ασημένιο μετάλλιο ενώ οι ηττημένοι το χάλκινο.



1967 – ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ (ΜΟΝΤΕΒΙΔΕΟ): Το Μουντομπάσκετ του ανυπόφορου ψύχους και της… σόμπας!



Το πιο ταραχώδες παγκόσμιο έγινε πριν από 43 χρόνια στην ποδοσφαιρική Ουρουγουάη. Ήταν η πέμπτη λατινική χώρα που διοργάνωνε το θεσμό. Οι αγώνες ήταν προγραμματισμένοι για το ‘66 αλλά τα επεισόδια στις εκλογές εκείνη της χρονιάς ανάγκασαν την ΦΙΜΠΑ να μεταθέσει τους αγώνες το Μάιο του ΄67, εποχή που ήταν χειμωνιάτικη για το νότιο ημισφαίριο. Οι αγώνες έγιναν στο «παγωμένο» και μη θερμαινόμενο Παλέ Ντε Σπορ του Μοντεβίδεο και όλες οι ομάδες υπέφεραν!



Οι καιρικές συνθήκες επιδεινώθηκαν και αποφασίστηκε ο όμιλος της παρηγοριάς να γίνει στην Κόρντοβα της Αργεντινής όπου υπήρχε θέρμανση. Η τελική φάση έγινε στο Μοντεβιδέο με τους διοργανωτές να επιστρατεύουν σόμπες και κουβέρτες!



Από τις ομάδες που έμειναν (Γιουγκοσλαβία, Σ. Ένωση, Αμερική, Βραζιλία), η μία νίκησε την άλλη. Οι Αμερικανοί κέρδισαν επεισοδιακά 59-58 τους Σοβιετικούς ενώ την επόμενη μέρα έχασαν 73-72 από την Γιουγκοσλαβία. Από αυτό το μπέρδεμα οι Ρώσοι νίκησαν την Γιουγκοσλαβία στον άτυπο τελικό 71-59 και πήραν την κούπα η οποία για πρώτη φορά έφερε το όνομα του «πατέρα του μπάσκετ» Τζέιμς Νέιμισθ.



1970 – ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ (ΛΙΟΥΜΠΛΙΑΝΑ): Ο θρίαμβος της ομάδας του Τίτο!



Στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία του περίφημο Τίτο ο θεσμός αναβαθμίστηκε και οι γηπεδούχοι έκαναν πάρτι. Μάλιστα κατόρθωσαν να πάρουν το χρυσό μετάλλιο από την Σ. Ένωση της οποίας έβλεπαν συνεχώς την πλάτη της για δέκα χρόνια. Η διοργάνωση ήταν επιτυχημένη, με σύγχρονα για την εποχή γήπεδα, τα οποία ήταν κατάμεστα με ενθουσιώδες κοινό, ενώ για πρώτη φορά λειτούργησε στατιστική υπηρεσία.



Στην τελική φάση οι γηπεδούχοι με την βοήθεια του κοινού και με τα αποτελέσματα άλλων αγώνων κατόρθωσαν βαθμολογικά να είναι πρώτοι (η ανάδειξη του πρωταθλητή έγινε με βαθμολογία κι όχι με νοκ άουτ αγώνες). Στο τελευταίο παιχνίδι έχασαν από τους Σοβιετικούς (αδελφοί Μπέλοφ, Κοβαλένκο, Παουλάουσκας) 87-72, αλλά αυτό δεν τους πείραξε αφού πανηγύρισαν, όντας πρώτοι στη βαθμολογία. Το χρυσό αφιερώθηκε στον αείμνηστο Ραντιβόι Κόρατς ο οποίος είχε σκοτωθεί σε τροχαίο πρίν την διοργάνωση. Την πεντάδα των νικητών αποτελούσαν οι Τσόσιτς, Σκάνσι, Σιμόνοβιτς, Γιέλοβατς, Τζέρτζια.



1974 – ΠΟΥΕΡΤΟ ΡΙΚΟ (ΣΑΝ ΧΟΥΑΝ): Το… 140-48 και οι 25 κατοστάρες…



Διαφήμιση του μπάσκετ ήταν το 7ο παγκόσμιο πρωτάθλημα που έγινε στο μπασκετικό Πουέρτο Ρίκο και σε μια εποχή που ο κόσμος άρχισε να αλλάζει. Με άγνωστη την λέξη «άμυνα» και με φουλ επίθεση από όλους, το θέαμα ήταν συγκλονιστικό. Σημειώθηκαν 25 κατοστάρες και η μεγαλύτερη διαφορά όλων των εποχών Σοβ. Ένωση – Κονγκό 140-48! Και σε αυτό το Μουντομπάσκετ, Ρώσοι, Γιουγκοσλάβοι, Αμερικάνοι και η Κούβα (έκπληξη του θεσμού) μονοπώλησαν το θεσμό.



Τελικός ακόμη δεν είχε καθιερωθεί και ο πρωταθλητής έβγαινε από βαθμολογία των ομάδων που είχαν προκριθεί στην τελική φάση. Στον τελικό η Σοβ. Ένωση των μυθικών αδελφών Μπέλοφ, Κοβαλένκο, Παουλάσκας νίκησε 105-94 τους «πλάβι» της χρυσής γενιάς των Κιτσάνοβιτς, Νταλίμπαγκιτς, Τσόσιτς, Σλάβνιτς.



1978 – ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ (ΜΑΝΙΛΑ): Ο τυφώνας σκότωνε κόσμο και ο τελικός συνεχιζόταν!



Στις Φιλιππίνες του περιβόητου δικτάτορα Μάρκος έγινε το παγκόσμιο πρωτάθλημα του ’78. Η ΦΙΜΠΑ αποφάσισε να δώσει την διοργάνωση εκεί αφού η χώρα διέθετε το δεύτερο επαγγελματικό πρωτάθλημα στο κόσμο. Η διοργάνωση με την βοήθεια της χούντας πήγε ανέλπιστα καλά, έγιναν σπουδαία παιχνίδια αλλά συμμετείχαν και παίκτες-θρύλοι του αθλήματος.



Η Γιουγκοσλαβία του «προφέσορα» Αζα Νίκολιτς, αλλά και της μεγάλης φουρνιάς παικτών όπως οι Κιτσάνοβιτς, Νταλιμπάγκιτς, Τσόσιτς, Σλάβνιτς, Ζίζιτς, ήταν άπαιχτη. Σημείωσε έντεκα νίκες αλλά η παγκόσμια ομοσπονδία την υποχρέωσε να πάρει μέρος στον τελικό ο οποίος καθιερώθηκε για πρώτη φορά.



Οι «πλάβι» νίκησαν δύσκολα την επίσης σπουδαία και τότε Σοβ. Ένωση (Σ. Μπέλοφ, Τσαντσένκο, Γιοβάισα, Ερέμιν, Μίσκιν και το Γκομέλσκι στο πάγκο) με 82-81 στην παράταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι την ώρα του τελικού ξέσπασε τυφώνας που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στην Μανίλα, με εκατοντάδες νεκρούς αλλά στο γήπεδο δεν έφυγε κανείς από τους 25 χιλιάδες φιλάθλους.



Ήταν και η διοργάνωση στην οποία εμφανίστηκε ο Βραζιλιάνος σκόρερ Όσκαρ Σμιντ. Οι ΗΠΑ υποτίμησαν την διοργάνωση και κατέβασαν μια ομάδα παικτών από αθλητές που ανήκαν σε μια θρησκευτική διοργάνωση « Αthletes in Action» οι οποίοι προσεύχονταν στην σέντρα πριν το τζάμπολ.



1982 – ΚΟΛΟΜΒΙΑ (ΚΑΛΙ): Μια ομάδα σάκος του μπoξ



Το 1982 η διοργάνωση έγινε σε μία ακόμη μακρινή και αντιμπασκετική χώρα, την Κολομβία, για πολιτικές σκοπιμότητες της ΦΙΜΠΑ. Οι αγώνες διεξήχθησαν στο τουριστικό Κάλι όπου υπήρχαν πολυτελή ξενοδοχεία και νυκτερινή ζωή την οποία δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη οι παίκτες.



Αγωνιστικά η διοργάνωση ήταν επιτυχημένη αφού οι ομάδες έπαιξαν επιθετικό μπάσκετ με μεγάλα σκορ ενώ τα αμυντικά συστήματα ήταν ανύπαρκτα. Στα αρνητικά η κακή διαιτησία αλλά και η συμμετοχή της γηπεδούχου Κολομβίας η οποία αποτέλεσε το σάκο του μποξ για όλους αφού έχανε με 30 και 40 πόντους.



Στην πρώτη φάση ξεχώρισαν οι ομάδες της Ισπανίας, Σοβ. Ένωσης, Γιουγκοσλαβίας και Αυστραλίας η οποία νίκησε στο ντέρμπι 75-73 την Βραζιλία και την απέκλεισε από την διοργάνωση.



Στην ημιτελική φάση οι Σοβιετικοί των Τσαντσένκο, Μπελοστένι, Ερέμιν, Γιοβάισα και των ταλαντούχων Σαμπόνις, Βαλτερς νίκησε 99-94 την γερασμένη Γιουγκοσλαβία. Κατόπιν έχασαν 99-93 από τις ΗΠΑ αφού ο γνωστός μας Γκομέλσκι ήθελε να αφήσει έξω την Γιουγκοσλαβία σε τριπλή ισοβαθμία με Ισπανία. Στο τελικό οι Ρώσοι συνάντησαν και πάλι τις ΗΠΑ τις οποίες νίκησαν με 95-94!



1986 – ΙΣΠΑΝΙΑ (ΜΑΔΡΙΤΗ): Η «πρώτη» της Ελλάδας και οι 49 π. τού Γκάλη



H ελληνική επανάσταση στο μπάσκετ άρχισε πριν 24 χρόνια. Στο δέκατο μουντομπάσκετ της διοργάνωσης (πήραν μέρος 24 ομάδες) η Εθνική μας ομάδα έκανε την πρώτη της μεγάλη επιτυχία σε τέτοιο τουρνουά και έβαλε τις βάσεις για το θρίαμβο του '87 στο Ευρωμπάσκετ. Η δέκατη θέση που μπορούσε να ήταν και καλύτερη συσπείρωσε τους Έλληνες φιλάθλους μπροστά στην τηλεόραση και τους έδωσε ώθηση για το μέλλον.



Με βάση τον μεγάλο Άρη της δεκαετίας του 80 και μπροστάρηδες τους Γκάλη –Γιαννάκη και το Κώστα Πολίτη στο πάγκο η Εθνική άρχισε να γράφει ιστορία. Στον όμιλο της Σαραγόσα νίκησε 110-81 τον Παναμά με το Γκάλη να ντύνεται… Τζόρνταν και να βάζει 53 πόντους(ρεκόρ παραγωγικότητας όλων των εποχών) 87-84 την Γαλλία, έχασε 87-86 από την Ισπανία, συντρίβει από την Βραζιλία 115-95 και νίκησε την Κορέα 98-80. Ο Γκάλης έκανε πράματα και θάματα με αποτέλεσμα να βγει πρώτος σκόρερ και να τραβήξει όλα τα φώτα επάνω του.



Η Εθνική τερμάτισε τρίτη στον όμιλο και έπαιξε στην προημιτελική φάση σε όμιλο με την Ρωσία (έχασε 105-93), Κούβα (ήττα 74-66) και Ισραήλ (ήττα 82-79), παίρνοντας την τελευταία θέση. Στη συνέχεια αγωνίστηκε για θέσεις 9-12 νικώντας την Αργεντινή 102-88 με 40 πόντους του Γκάλη, αλλά έχασε απρόσμενα από την Κίνα 112-111 με το Γκάλη να βάζει 49 πόντους (δεύτερο ρεκόρ πόντων με την Εθνική). Στο γενικότερο πλαίσιο ο ημιτελικός Σοβιετικής Ένωσης – Γιουγκοσλαβίας 91-90 έγραψε ιστορία αφού οι Ρώσοι γύρισαν ένα χαμένο παιχνίδι από 90-82 σε 50 δευτερόλεπτα με καταιγισμό τρίποντων από Σαμπόνις, Βάλτερς, Τιχονένκο.



Οι ηττημένοι, που είχαν Ντραζεν Πέτροβιτς, Ντίβατς, Βράνκοβιτς, Νταλιμπάγκιτς, έπαθαν σοκ! Στον ημιτελικό οι ΗΠΑ του νεαρού τότε «ναύαρχου» Ρόμπινσον, του Κένι Σμιθ, Στίβ Κέρ, Σόν Ελιοτ αλλά και του κοντύτερου παίκτη στο πλανήτη εκείνη την εποχή, του Ταιρον Μπογκς (1μ.59), νίκησαν τους Βραζιλιάνους 96-80. Στο τελικό οι Σοβιετικοί πήγαν να κάνουν το ίδιο κόλπο που έγινε στον ημιτελικό όταν μείωσαν την διαφορά 17 πόντων αλλά αστόχησαν στο τέλος και τα κολεγιόπαιδα πήραν το χρυσό με 87-85!



1990 – ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ (ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ): Χωρίς τον δυσαρεστημένο «Νικ»



Το 11ο Μουντομπάσκετ ήταν ένα ιστορικό σταυροδρόμι για ομάδες και πρόσωπα. Αρχικά γιατί έγινε στο γήπεδο που ξεκίνησε η διοργάνωση πριν 40 χρόνια, το «Λούνα Παρκ», κατόπιν για την Εθνική μας η οποία μπήκε στη μετά-Γκάλη εποχή, στη συνέχεια για τις ομάδες της Γιουγκοσλαβίας και της τότε Σοβιετικής Ένωσης οι οποίες κατέβηκαν τελευταία φορά σαν ενωμένες ομοσπονδίες .



Επίσης βρέθηκαν αντιμέτωποι στο τελικό παγκόσμιες μορφές της «πορτοκαλί μπάλας», το επίπεδο των οποίων δεν πρόκειται να ξαναδούμε. Η Εθνική μας σε αυτή την δεύτερη συμμετοχή της στον θεσμό κατέβηκε για πρώτη φορά μετά από το 1982 χωρίς τον Νίκο Γκάλη.



Ο κορυφαίος Έλληνας μπασκετμπολίστας όλων των εποχών απουσίασε επίσημα λόγω τραυματισμού στο πόδι αλλά νωρίτερα είχε προηγηθεί ένα απίστευτο σίριαλ του «Νικ» με την ΕΟΚ εξαιτίας της μη τήρησης κυβερνητικών υποσχέσεων, απέναντί του, από την εποχή του Ευρωμπάσκετ του ‘89.



Τελικά οι παίκτες μας πήγαν στην Αργεντινή φοβερά παθιασμένοι και έκλεψαν τις εντυπώσεις. Οι Γιαννάκης, Χριστοδούλου, Φασούλας, Στεργάκος, Καμπούρης και τα νέα τότε παιδιά Γαλακτερός, Λυπηρίδης, Παταβούκας, Γάσπαρης και ο προπονητής Ευθ. Κιουμουρτζόγλου οδήγησαν την Εθνική μας στην έκτη θέση αν και μπορούσαν να πάρουν μετάλλιο.



Αξέχαστο θα μείνει ο αγώνας με τις ΗΠΑ όπου ένα απίθανο καλάθι του Γαλακτερού από την σέντρα που ήταν εμπρόθεσμο, οι διαιτητές δεν το μέτρησαν ετσιθελικά και στέρησαν από την Εθνική ένα μεγάλο θρίαμβο (κανονικό παιχνίδι 89-89 και ήττα 103-95). Οι Αμερικανοί παρουσίασαν για τελευταία φορά κολεγιόπαιδα. «Αγώνας κλειδί» για την Εθνική ήταν ο προημιτελικός με την Ρωσία από την οποία χάσαμε 75-57 και δεν μπορέσαμε να μπούμε τετράδα.



Στο τελικό η μεγάλη των «πλάβι» σχολή με τον αείμνηστο Ντραζεν Πέτροβιτς, Κούκοτς, Πάσπαλι, Ζντοβτς, Ομπράντοβιτς(ο κόουτς του ΠΑΟ), Ντίβατς, Κόμαζετς, νίκησε 92-75 τους Ρώσους που είχαν Μπαζάρεβιτς, Βολκόφ , Τιχονένκο, Σοκ ενώ οι Λιθουανοί Σαμπόνις, Μαρτσουλιόνις δεν είχαν κατεβεί λόγω της κήρυξης της ανεξαρτησίας των Βαλτικών χωρών.



Το χάλκινο πήραν οι Αμερικανοί οι οποίοι νίκησαν στην παράταση 107-105 το εκπληκτικό Π.Ρίκο των Ορτίθ, Ρίβας.



1994 – ΚΑΝΑΔΑΣ (ΤΟΡΟΝΤΟ): Οι «τρεις σωματοφύλακες»



To 12o Μουντομπάσκετ είχε ελληνική γεύση και μας θύμισε εποχές Ευρωμπάσκετ. Το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε άνετα η Ντριμ Τίμ 2 των Σακίλ Ο Νίλ, Ντούμαρς, Κεμπ, Μίλερ, Μούρνιγκ, Μάρλεϊ και Ντόμινικ Ουίλκινς ο οποίος δύο χρόνια αργότερα αγωνίστηκε στο Παναθηναϊκό. Η Εθνική μας με επικεφαλής τους «τρεις σωματοφύλακες» (Γιαννάκη , Χριστοδούλου, Φασούλα) αλλά και το Γιώργο Σιγάλα είχε εξαιρετική πορεία και έφτασε στην τέταρτη θέση κάνοντάς μας υπερήφανους για άλλη μια φορά.



«Κλειδί» για την καλή πορεία ήταν η εκπληκτική άμυνα των παικτών αλλά και η παρουσία του Μάκη Δενδρινού στο πάγκο ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου .



Ο κόουτς είχε παραιτηθεί λίγες μέρες νωρίτερα μετά από διαμάχη με το Φασούλα επειδή ο τελευταίος είχε πάει Ν. Υόρκη χωρίς άδεια. Με την βοήθεια των χιλιάδων ομογενών που ζούσαν στο Τορόντο, αλλά και σε άλλες πόλεις, η ελληνική ομάδα νίκησε στα προκριματικά 68-58 την Γερμανία, την Αίγυπτο 69-53, έχασε από το Π. Ρίκο 72-64 για να διασταυρωθεί στα χιαστί παιχνίδια με τον Καναδά. Σε ένα ματς θρίλερ η Εθνική μας νίκησε τούς γηπεδούχους 74-71 και κατόπιν στους «8» την Κίνα 77-61 και πήγε ημιτελικό. Εκεί έπεσε πάνω στο θηρίο της «Ντριμ Τίμ 2» όπου έχασε με το τιμητικό 97-58.



Ήταν η μοναδική φορά που οι Αμερικανοί δεν πέρασαν τους 100 πόντους! Στο άλλο ημιτελικό η Ρωσία κέρδισε 66-64 την μεγάλη Κροατία των Βράνκοβιτς, Κούκοτς, Αλάνοβιτς, Ράντζα, Κόμαζετς. Στο μικρό τελικό όλοι μας περιμέναμε το χάλκινο μετάλλιο αλλά ήρθαν τα πάνω –κάτω. Η Εθνική μας παρουσιάστηκε αγνώριστη και διασύρθηκε από την Κροατία 78-60. Στο τελικό οι ΗΠΑ σάρωσαν τους Ρώσους με 137-91 που είναι και η μεγαλύτερη διαφορά όλων των εποχών σε τέτοιο παιχνίδι.



1998 – ΕΛΛΑΔΑ (ΑΘΗΝΑ): Το λοκ άουτ άφησε έξω την Dream Team



Η χώρα μας πήρε την σκυτάλη από τον Καναδά για την διεξαγωγή του 13ου Μουντομπάσκετ. Δυστυχώς το μεγάλο λοκ άουτ που κηρύχθηκε μερικούς μήνες πριν στο ΝΒΑ υποχρέωσε την ομοσπονδία μπάσκετ των ΗΠΑ να ματαιώσει την έλευση της ντριμ-τιμ. Οι Αμερικανοί κατεβάσαν μια ομάδα με παίκτες που αγωνίζονταν στην Ευρώπη και είχαν προπονητή τον διάσημο Ρούντι Τομγιάνοβιτς. Με την πιο ισχυρή φρόντ –λάιν της ιστορίας της Τσακαλίδη, Φασούλα, Ρεντζιά και με το Παναγιώτη Γιαννάκη στο πάγκο, η ελληνική ομάδα τα έδωσε όλα για ένα μετάλλιο. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε αφού στον ημιτελικό με την Γιουγκοσλαβία η διαιτησία έφερε τα πάνω κάτω στο β΄ ημίχρονο και το 44-30 του πρώτου γύρισε ανάποδα.



Η Εθνική τελικά έχασε 78-73 εν μέσω αποδοκιμασιών κατά της διαιτησίας. Στο τελικό η Γιουγκοσλαβία νίκησε μετά από συναρπαστικό παιχνίδι 84-82 την Ρωσία του Βασίλι Καράσεφ. Στο μικρό τελικό η Εθνική μας έχασε 84-61 από τις ΗΠΑ. Τα παιχνίδια της Εθνικής μας ήταν : με Καναδά 78-72, Ιταλία 64-56, Σενεγάλη 68-57, Π. Ρίκο 71-64, ήττα από Ρωσία 48-60, ήττα από Γιουγκοσλαβία 56-70, νίκησε την Ισπανία 69-62 στους «8» και μετά στον ημιτελικό πάλι με Γιουγκοσλαβία όπως περιγράψαμε παραπάνω.



2002 – ΙΝΤΙΑΝΑΠΟΛΙΣ (ΗΠΑ): Ταπείνωση μέσα στο σπίτι της



Αυτό το Μουντομπάσκετ ήταν ένα μεγάλο σοκ για το Αμερικάνικο μπάσκετ. Η ομάδα των ΗΠΑ ταπεινώθηκε μέσα στο σπίτι της στην Ινδιανάπολη αφού γνώρισε την πρώτη ήττα ύστερα από 58 σερί νίκες. Δράστης η Ολυμπιονίκης της Αθήνας, Αργεντινή η οποία τους κέρδισε στην φάση των «8» με 87-80. Η ψυχρολουσία ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν στην συνέχεια συναντήθηκαν με την Σερβία όπου μια νέα ήττα με 81-78 τους έβγαλε οριστικά εκτός τετράδας και ημιτελικών. Στο τελικό συναντήθηκαν η Σερβία των Μποντίρογκα, Ρέμπρατσα, Τζόρτζεβιτς, Σαβιτς, Τομάσεβιτς με την Αργεντινή των Σκόλα, Νοτσιόνι, Χέρμαν, Τζινόμπιλι κλπ.



Το παιχνίδι ήταν θρίλερ μέχρι το 39’ όπου ο δικός μας ο Πιτσίλκας έβαλε το χέρι του και σφύριξε επιθετικό φάουλ στην πιο κρίσιμη επίθεση των Αργεντινών (επικράτησε πανικός από τις διαμαρτυρίες) και έδωσε δύο βολές δώρο στους Σέρβους οι οποίοι κατέκτησαν το χρυσό με 84-77. Στο μικρό τελικό ο Ντίρκ Νοβίτσκι (mvp της διοργάνωσης) πήρε από το χέρι την Γερμανία και την οδήγησε στο μικρό τελικό και το χάλκινο μετάλλιο, κερδίζοντας με 117-94 την άλλη μεγάλη έκπληξη την Ν. Ζηλανδία (!).



2006- ΙΑΠΩΝΙΑ: Η Ελλάδα έγραψε ιστορία



Η Ελλάδα έγραψε ιστορία στη θαυμάσια διοργάνωση της Ιαπωνίας. Το εθνικό μας συγκρότημα έγραψε την πιο ένδοξη σελίδα στην ιστορία της με τη συμμετοχή στον τελικό της διοργάνωσης κόντρα στην Ισπανία, όπου έχασε με 70-47 και περιορίστηκε στην κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου.



Νωρίτερα η Εθνική μας είχε «ταρακουνήσει τον κόσμο» με την εκπληκτική νίκη της κόντρα στις ΗΠΑ του απόλυτου σταρ του ΝΒΑ, ΛεΜπρον Τζέιμς, με 101-95, στο μεγάλο ημιτελικό.



Οι Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Ζήσης, Σπανούλης, Σχορτσιανίτης, Φώτσης, Κακιούζης και τα άλλα παιδιά έβγαλαν την ψυχή τους στο παρκέ της Σαϊτάμα και πέτυχαν ένα αποτέλεσμα που δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ! Συνολικά η Εθνική με όπλο την άμυνα της πέτυχε 8 νίκες και μία ήττα στον τελικό!



Τρίτη τερμάτισε η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών, επικρατώντας στο μικρό τελικό της Αργεντινής με 96-81
 
πηγη sportdog.gr