Ακόμα να βρεις που είναι η αγάπη;
Κατά πόσο είναι όμως εύκολο να γίνουμε ο Ηρακλής που διάλεξε τον δρόμο της Αρετής και απέρριψε την Κακία από την ζωή του; Αγαπάμε και μας αγαπάνε πάντα αληθινά όπως νομίζουμε;
Αρχικά όλοι ξέρουμε ότι η αγάπη μπορεί να είναι οικογενειακή, ερωτική ,φιλική, ή αγάπη προς τη φύση και το θεό. Όλοι μας τελικά κάτι αγαπάμε. Η λέξη μάλιστα αυτή αναφέρεται πολύ συχνά. Κάποιοι πολιτισμοί έχουν περισσότερες από 10 διαφορετικές λέξεις για τις διάφορες εκφάνσεις της αγάπης ενώ οι ποιητές και οι συνθέτες βρίσκουν πάντα αναρίθμητες αφορμές για τον εκθειασμό της. Όσο απίθανο και αν σας φαίνεται όμως δεν γνωρίζουμε το πιο σημαντικό. Ότι η αγάπη μας δηλαδή ή θα είναι υγιής ή θα είναι τοξική.
Η υγιής αγάπη λένε οι ειδικοί ότι είναι η ανιδιοτελής αγάπη. Υπάρχει δηλαδή χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα. Σε αυτή την αγάπη δεν πνίγουμε τους γύρω μας, ούτε γίνονται η εξάρτηση μας. Μέσα στην αληθινή αγάπη υπάρχει σωστός βαθμός εμπιστοσύνης και υγιές ενδιαφέρον για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιος. Είναι με λίγα λόγια η αγάπη με την οποία νιώθουμε άνετα στις σχέσεις μας ,χαιρόμαστε με την παρουσία του άλλου πάντοτε και ουδέποτε τον φθονούμε. Γιατί οι πράξεις του δεν αλλάζουν ποτέ αυτό που εμείς νιώθουμε. Καθώς πάντα υπάρχει μια κατανόηση από εμάς η οποία βαδίζει στις διαπροσωπικές αρχές και αξίες που έχουμε θεμελιώσει. Αγαπάμε δηλαδή αυθεντικά χωρίς να πνίγουμε τα θέλω μας αλλά ούτε και τα θέλω των γύρω μας.
Η τοξική αγάπη αντίθετα ξεχωρίζει καθώς βαδίζει πάνω στις ψυχολογικές φοβίες μας λένε πολλοί ψυχολόγοι. Μπορεί να φοβόμαστε μην μας παρατήσουν. Ή μη μας κοροϊδέψουν. Μπορεί ακόμα να νιώθουμε ανασφάλεια επειδή φοβόμαστε μήπως μας βλάψουν ή μας απατήσουν. Τότε έρχονται τα πάνω κάτω στο ανθρώπινο μυαλό. Τα συναισθήματα μας μπερδεύονται και η συμπεριφορά μας μοιάζει αφύσικη βίαιη και ξένη . Δηλαδή πια δεν ακούμε την αγνή αγάπη αλλά τους ψυχολογικούς μας ενδοιασμούς. Αρχίζουμε να νιώθουμε ότι κάποια άτομα μας ανήκουν και αποκτάμε εξάρτηση μαζί τους. Ζηλεύουμε υπερβολικά και ανταγωνιζόμαστε χωρίς λόγο ανθρώπους που υποτίθεται νοιαζόμαστε. Καταπιέζουμε και καταπιεζόμαστε προσπαθώντας να βρούμε την ηρεμία μας αλλάζοντας τους άλλους. Δεν αφήνουμε τα λογικά περιθώρια συνύπαρξης στις σχέσεις μας με αποτέλεσμα να μην μας αντέχουν. Έτσι μένουμε μόνοι μας ή καταλήγουμε να τσακωνόμαστε συνεχώς. Και όλα αυτά υποστηρίζουν οι ειδικοί συμβαίνουν επειδή κάτι φοβόμαστε και στην προσπάθεια μας να μην το πάθουμε τελικά οι ίδιοι το προκαλούμε με την συμπεριφορά μας.
Η αληθινή αγάπη λοιπόν είναι φανερά πιο δύσκολο να εφαρμοστεί καθώς απαιτεί αυτογνωσία και πολύ θέληση. Δημιουργεί όμως ουσιαστικές σχέσεις και μας προσφέρει μια καλή κοινωνική συμβίωση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξεκαθαρίζουμε από την αρχή τι θέλουμε εμείς τι θέλει ο άλλος ( είτε είναι μαμά, παιδί, αδερφός, σύζυγος. κολλητός) και κατά πόσο μπορούν να συνυπάρξουν τα θέλω μας αρμονικά. Η δηλητηριώδες αγάπη πάλι που πολλοί μπερδεύουμε με την πρώτη είναι πιο συχνό φαινόμενο αλλά παρουσιάζεται μόνο στις επιφανειακές σχέσεις ( γονιών και παιδιών, αδερφών , ερωτικών συντρόφων, συναδέλφων ή φίλων) και δημιουργεί εντάσεις προβλήματα και αδιέξοδα.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πολλοί λένε αγάπησε και κατάλαβε τον εαυτό σου για να μπορέσεις να καταλάβεις και όλους τους άλλους. Γιατί αν δεν δεις τελικά εσένα, την συμπεριφορά σου και το γιατί που υποβόσκει σε ότι κάνεις δεν θα μπορέσεις να δεις και να αγαπήσεις πραγματικά κανέναν γύρω σου. Καθώς πάντα ένας φόβος θα σε οδηγεί σε βίαιες συμπεριφορές και προβλήματα.
Η ζωή σου είναι στα δικά σου χέρια. Διάλεξε το μονοπάτι σου και περιπλανήσου εκεί με θετικές σκέψεις. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Απλά συμβιβάσου με ότι είναι να σου συμβεί. Μα να θυμάσαι πως όποια διαδρομή και αν ακολουθήσεις ότι λάθος και αν κάνεις είναι δικό σου. Και πάντα θα σε οδηγεί σε ένα καινούργιο μάθημα ζωής.
Της ΕΥΑΣ ΣΜΥΡΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου